Trening uwagi i lateralizacji słuchowej według metody prof. A.A. Tomatisa poprzedzony jest szczegółową diagnozą określającą rodzaj i zakres problemów dziecka. Składa się na nią:
- Wywiad z rodzicami (dotyczy różnych aspektów rozwoju dziecka, w tym również związanych z procesami integracji sensorycznej).
- Analiza dostarczonej dokumentacji pedagogicznej, psychologicznej i medycznej.
- Badanie w zakresie uwagi i lateralizacji słuchowej przy użyciu specjalistycznego urządzenia- audiometru kalibrowanego do metody Tomatisa.
- Inne próby diagnostyczne w zależności od potrzeb i możliwości dziecka (wybrane próby obserwacji klinicznej oraz testy integracji sensorycznej, badanie reakcji na dźwięk kamertonów, badanie lateralizacji, test drzewa).
Test uwagi i lateralizacji słuchowej (efektu Tomatisa) składa się z następujących etapów:
- badania przewodzenia dźwięków drogą powietrzną (stosujemy częstotliwości od 8000 Hz do 125 Hz ),
- badania przewodzenia dźwięków drogą kostną ( stosujemy częstotliwości w zakresie od 4000 Hz do 250 Hz),
- testu selekcji dźwiękowej (badanie umiejętności rozróżniania wysokości dźwięków)
- testu lateralizacji słuchowej (określenie dominacji ucha)
Na podstawie analizy uzyskanych danych terapeuta opracowuje indywidualny program terapii dla każdego dziecka.
Badanie uwagi i lateralizacji słuchowej nie jest badaniem audiologicznym ale do jego przeprowadzenia wykorzystywany jest audiometr medyczny, skalibrowany zgodnie z wymogami metody Tomatisa. Przeprowadzana diagnoza ma na celu określenie, jak osoba słucha, a nie czy słyszy. Wyniki diagnozy medycznej (badania audiologicznego) mogą być prawidłowe natomiast dziecko może mieć problemy w zakresie tzw. centralnych zaburzeń przetwarzania słuchowego.
Wynik badania uwagi i lateralizacji słuchowej może pomóc Państwu zrozumieć dlaczego „Wasze” dziecko zachowuje się w niewłaściwy sposób, na przykład: zbyt impulsywnie reaguje na niektóre dźwięki, dekoncentruje się podczas nauki, wydaje się być „nieobecne”, nie reaguje na polecenia, ma problemy w zakresie rozwoju mowy i komunikacji oraz zapamiętywania, jest impulsywne i nadruchliwe lub wprost przeciwnie zamknięte w sobie i wycofane.
Niekiedy dzieci maskują swoje problemy słuchowe lub manifestują je w specyficzny sposób, utrudniający ich rozpoznanie. Na przykład nie zatykają uszu w reakcji na drażniące ich dźwięki, a reagują pobudzeniem emocjonalnym dopiero po dłuższym czasie. Tylko dokładna diagnostyka może wskazać na istnienie związku pomiędzy problemami dziecka, a zaburzeniami przetwarzania słuchowego.
Dzieci, które nie są w stanie poddać się pełnej procedurze badania kwalifikowane są na trening słuchowy w oparciu o informacje uzyskane podczas wywiadu z rodzicami oraz w oparciu o analizę wyników innych badań, które może przeprowadzić terapeuta (np. wybranych prób obserwacji klinicznej badających procesy integracji sensorycznej). Bez względu na napotykane trudności zawsze podejmowana jest próba wykonania testu uwagi i lateralizacji słuchowej. Nawet reakcje niewerbalne dziecka na prezentowane dźwięki mogą wnieść istotne informacje o jego problemach w zakresie przetwarzania słuchowego.
